Μετανιώνω...

Ένα βράδυ δύσκολο είδα στον ύπνο μου μια φιγούρα να μου λέει...Ό,τι έζησες έζησες... Αυτό είναι το τέλος....Και μετά εμφανίστηκε και κάποιος άλλος...και μου 'πε...έχεις λίγο καιρό ακόμη...και την ευκαιρία να αλλάξεις ό,τι θέλεις στη ζωή σου..


..Παρελθόν...Είναι η λέξη, η έννοια που προσδιορίζει την απόλυτη ουσία μας.΄Οπως η ιστορία για την ανθρωπότητα το παρελθόν γεμάτο εμπειρίες και επιλογές μας δείχνει το είναι μας. Με καμμία κριτική στάση προς άλλους... Ούτε καν προς τον ίδιο μου τον εαυτό... Οι άπειρες καθημερινές επιλογές δείχνουν ποιοι είμαστε... Το μέλλον δεν έχει καμία σημασία χωρίς αυτό... Ο δρόμος προς την αυτογνωσία είναι μακρύς, ανηφορικός, γεμάτος στροφές και εμπόδια... Και δεν ξέρω αν ποτέ μπορεί κανείς να τον διαβεί μέχρι τέλους. ΄Αραγε θα τα καταφέρω? 'Η μήπως όλα είναι μια ψευδαίσθηση, ένα παιχνίδι του μυαλού... Σπάνια μετανοιώνω για πράγματα που έχω κάνει, πει, έχω νοιώσει... Οι επιλογές μου με προσδιορίζουν... Τα λάθη μου περισσότερο... κυρίως αυτά που συνεχίζω να κάνω, να επαναλαμβάνω. Τα λάθη που γεμίζουν γλυκό πόνο την ψυχή μου... Μετανοιώνω κάθε μέρα ...κάθε ώρα... για όλα αυτά που ήθελα να κάνω και δεν τόλμησα, για όλα που ήθελα να πω και δεν ξεστόμισα, για όλα που ήθελα να νοιώσω και έπνιξα....Αλλά κι αυτά δική μου επιλογή δεν ήταν?


Είπα στην δεύτερη φιγούρα πως δεν ήθελα να αλλάξω τίποτα...........Και στην πρώτη...Σ' ευχαριστώ που με παίρνεις τώρα...τόσο γεμάτη..