Αν με ρωτήσεις πόσο σ' αγάπησα
κοίταξε μόνη τον απέραντο ουρανό
από το σύν στο πλήν το άπειρο
σ' ότι υπάρχει και πιο πέρα απ' αυτό
Αν με ρωτήσεις πόσο σε λάτρεψα
μέτρα σταγόνες μέσα στον ωκεανό
μια σταγόνα ήμουν και χάθηκα
γιατί να ζήσω μακρυά σου δεν μπορώ
Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακρυά
απ' τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι
Αν με ρωτήσεις πόσο πικράθηκα
μέτρα τ' αστέρια σ' ένα ξάστερο ουρανό
ένα αστέρι ήμουν και χάθηκα
γιατί δεν είχα μια ευχή να κρατηθώ
Αν με ρωτήσεις πόσο μου έλειψες
όσο μια έρημος διψάει για νερό
μακρύς ο δρόμος και κουράστηκα
δίχως την όαση ποτέ μου να τη βρώ
Λυπάμαι, λυπάμαι
που είμαι τόσο μακρυά
απ' τη δική σου την καρδιά
πόσο λυπάμαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.